Pejgamberi sal-lallahu alejhi ve selem, për çdo ditë e kishte shprehi të pijë një gotë me qumësht dhe mjalt në bark të zbrazët.
Ai kujdesej për shëndetin e tij në shumë mënyra. Njëra prej tyre është pirja e lëngut të rrushit dhe ngrënia e hurmave. Po ashtu i përdorte erërat dhe pomadat e ndryshme për sy, si dhe regullisht i vizitonte grate e tij. Sa e ndershme ishte jeta e tij.
Kur tha se i kemi dy ilaçe, Kur`anin dhe mjaltin, i bashkoi mjekësinë e kësaj bote dhe asaj `hyjnore`, ilaçin natyror dhe shpirtëror ilaç për trupin dhe shpirtin, ligjin tokësor dhe qiellor. Ky është mesazh i qartë se nuk duhet të mbështetemi vetëm në Kur`an e të mos ndërmarim kurrfarë aksioni me qëllim të shërimit tone.
Duhet të sillemi në harmoni dhe urdhrat dhe të luftojmë për veten në pajtim me urdhrat e All-llahut, subhanehu ve teala. Në të njëjtën kohë duhet kërkuar falje nga All-llahu, subhanehu ve teala, dhe ta lutim për sukses, ashtu siç veprojnë bujqit të cilët e lëvrojnë dhe e mbjellin arën, e pastaj kërkojnë t`u ndihmojë All-llahu. Pas kësaj mund vetëm të mbështetemi në All-llahun, subhanehu ve teala, i Cili sigurisht se do të na jape atë që është e mire për ne dhe shkatërrojë atë që nuk është e mirë.
Disa dijetarë i komentojnë fjalët e Pejgamberit, sal-lallahu alejhi ve selem: `I keni du ilaçe, Kur`anin dhe mjaltin`, ashtu që konstantojnë se në Kur`an dhe majt ka nga dy ilaçe. Ata konstantojnë se mjalti shëron sëmundjet dhe fatkeqësitë, kurse Kur`anin është ilaç për vështirsitë dhe pengesat e shkaktuara nga dyshimet.
