Atij donin që t’ia shuajnë shpresat për jetë. Ndaj dhe në marrëveshje me mjekun, e gënjyen se dhimbjet të cilat i paraqiten në stomak nuk do t’i zgjasin edhe shumë kohë, pasi ai vuan nga një sëmundje e pashërueshme me emrin: kancer! Dhe se maksimum deri në një vit do ketë jetë.
“Ou!” – tha ai “pasi ashtu, atëherë, të lë të paktën vepra për vetën, gruan dhe fëmijët e mi! Se më duket se s’kam lënë gjë!”
Afrimi i rremë i vdekjes atij ia dhezi ambicjet edhe më shumë, pasi vdekjen e konsideroj një shtytës e jo vrasës të tij, një transfer bote e jo zhdukje! Ç’bëri? Flente mjaftë pakëz! Vetëm shkruante. I shkruajti gjashtë romane. Sepse sinqeriteti dhe ndjenjat ishin në kulminacionin e tyre, pak para ndarjes nga bota! Jo vetëm kaq, por shkruajti edhe 40 libra të tjerë me këshilla për jetën, të cilat shpërndaheshin,
– “Kemi bërë humor me ty, nuk ke kancer. Hahaha!”
– “Vërtetë?!! Vërtetë s’kam kancer dhe se jeni tallur me mua?! Do të thotë që unë do jetojë e nuk do vdes edhe një muajë?!!”
– “Po, ashtu! Do jetosh. Ishte thjeshtë shaka viti!” – i thanë!
– “Atëherë meqë do jetokam edhe më, do të prodhojë shumëfishin e saj që kam bërë deri më tani, ndërkohë që isha i mashtruar nga ju, e kuptova vlerën dhe çmimin e jetës!”
Ziliqarët dhe armiqtë gjithmonë të ndihmojnë, por ja që ata s’e dinë këtë. Do luftohesh – pse je!
Përktheu: Agron Islami