Nëna ka dhembjet e mëdha të lindjes. E pas tyre, ajo takon gëzimin e veçantë të jetë së saj. Kur e sheh për herë të parë foshnjën e saj. I harron dhembjet. Harron vendin ku është. Harron njerëzit që e rrethojnë. Ajo tani ka në dorë beben e saj. Fëmijën e saj. Për të cilin u shtrydhë, fizikisht dhe shpirtërisht. Ëndrra doli në dritë. U bë e prekshme. Po! Pas vështirësisë ka lehtësim! Nuk e dimë. Kjo jetë a ka një çastë gëzim, e nëntë dhembje, apo nëntë dhembje e një gëzim?!!

Dhembja dhe gëzimi
Janë motër e vëlla
Njëra të bën të qeshësh
E tjetra të bën me qa!