Njerëzit humbin pas asaj që nuk e dinë, luftojnë për tokën e cila një ditë të gjithë do i përpinë!
Humbin nëpër defrime nga moti në mot, jetojnë mbi faqe të dheut sikur mos të kishte Zot!
Vajtojnë e qajnë me lotë aq shumë për gjëra të kota, sepse nga vetë e kota po na sillet edhe bota!
Jetojnë me mallë e shpresë, për ndonjë ditë një jetë më të mirë,
me shpresë deri në vdekje edhe pse shumë e vështirë!
Kalojnë ditë, muaj e vite ashtu si gjithonë, asgje askujt siç duket as nuk i bëhet vonë!
Hanë e pinë e bëjn qefe dhe për askënd nuk ua ndinë, aq shumë janë katandisur në dehje e kanë harruar dhe llogarinë!
Se një ditë do të vijë por ndoshta ti aspak nuk e beson, por dije mirë një gjë se Zoti yt nuk harron!
Yll Avdijaj